WARTO PRZECZYTAĆ

13 października Ojciec Święty Franciszek, wzorem swoich poprzedników: Piusa XII,

Chrzest to nie tylko poddanie się obrzędowi obmycia z winy. Ochrzcić to znaczy stać się podobnym do Chrystusa.

 Żyjemy w świecie zdominowanym przez symbole i znaki. Gdzie się człowiek nie uda, tam wszędzie musi legitymować się jakimś dokumentem, zazwyczaj małym, płaskim, prostokątnym i plastikowym, albo podać login, hasło, numer... Współczesność wymusiła na nas poddanie się nowemu „świeckiemu rytuałowi", by nosić przy sobie: karty do bankomatów, karty upoważniające do zakupu z rabatem w sklepach sieciowych czy zniżkowe na stacjach benzynowych. W innym przypadku - przepadłeś. Bez „kartonika" nie wybierzesz pieniędzy, bez PESEL-u nie przyjmą cię w przychodni, a bez loginu nie odbierzesz żadnego e-maila. Nie znasz PIN-u - nie uruchomisz własnego telefonu, nie podasz numeru klienta - nie będziesz mógł wyłączyć poczty głosowej w telefonie stacjonarnym. Cóż, nie pozostaje nam nic innego, jak tylko westchnąć i przypomnieć sobie, że „to wszystko dla naszego bezpieczeństwa i dobra". Dzisiaj posiadanie przy sobie wizytówki nie jest już zastrzeżone wyłącznie dla biznesmenów, ale należy do tzw. dobrego tonu. Stało się czymś naturalnym. Nie trzeba być jednak osobą publiczną, by móc poszczycić się najbardziej wartościowym zaświadczeniem, które jest tym ważniejsze, że stanowi przepustkę na wieczność.

„O Maryjo bez grzechu poczęta, módl się za nami..." - dokładnie od 182 lat zawierzenie to ludzie na całym świecie kierują do Najświętszej Panienki Matki Kościoła. Dziś obchodzimy uroczystość Najświętszej Maryi Panny Objawiającej Cudowny Medalik.

Symbole istnieją od czasu, gdy człowiek wynalazł sposób na przekazywanie innym swych myśli i uczuć. Najczęściej w sposób bardzo skondensowany wyrażały ludzkie emocje. O ich popularności decydowała, i nadal decyduje, głównie ich komunikatywność.

Szczególnego znaczenia nabierają symbole w sferze życia religijnego. Są wówczas manifestacjami świętości, czyniącymi świat podatnym na doświadczenie transcendencji. Powstają przez "spotkanie" (gr. symballein) zjawiska świeckiego ze sferą sakralną, przy czym dochodzi wówczas do, niedającej się ująć rozumowo, istotowej wspólnoty na podstawie "mistycznego uczestnictwa".

Dla mnie przykazanie kościelne: Przynajmniej raz w roku spowiadać się, a w czasie wielkanocnym komunię świętą przyjmować, jest czymś zawstydzającym i... niezrozumiałym. Jakże to: trzeba wyznaczać jakieś minimum sakramentalnych spotkań z Bogiem komuś, kto uważa się za wierzącego?! Może któryś z synodów Biskupów powinien znieść to przykazanie lub solidnie je przeredagować?