WARTO PRZECZYTAĆ

Jak co roku tysiące klubów, szkół, a nawet przedszkoli w całej Polsce organizuje pod koniec października obchody Halloween, pogańskiego obrzędu o jednoznacznie okultystycznym charakterze. Imprezy reklamuje się  jako niewinne maskarady z lekkim dreszczykiem emocji. Nikt nawet nie zająknie się, że w istocie to niebezpieczne igranie ze złymi duchami. W internecie wręcz roi się od anonsów zapraszających do udziału we wszelkiego rodzaju halloween party. Na pierwszy rzut oka wydaje się, że chodzi tylko o zabawę, głupią, niekiedy ostrą, „bez trzymanki", ale tylko o zabawę. Kiedy jednak uważnie wczyta się w treść „halloweenowych ogłoszeń", ogarnia niepokój. Na pewno nie są to niewinne przebieranki.

autor: Ks. Piotr Gąsior

Gdy tylko robi się upalnie, w kościele spotykam roznegliżowanych ludzi. Pamiętam jak kiedyś ze znajomymi spieraliśmy się, czy spódnica przed kolano już jest niestosowna? A co jeśli mężczyzna przychodzi na Mszę św. w krótkich spodenkach? Czy są jakieś wytyczne?

ks. Marek Dziewiecki

Wakacje i wychowanie

Solidne wychowanie to największy dar,
jakim rodzice mogą obdarzyć swoje dzieci
i niezawodna polisa na przyszłość.

Chrześcijanin, czyli ktoś dobry i mądry!

Wielu rodziców dzieli się ze mną swymi wątpliwościami na temat sensu szlachetnego wychowania dzieci w takim społeczeństwie, w którym coraz więcej jest przemocy i cynizmu także wśród dzieci i młodzieży, czego dramatycznym symbolem stała się tragedia czternastoletniej Ani z gimnazjum nr 2 w Gdańsku. Niedawno jedna z matek powiedziała mi, że już sama nie wie, czy powinna wychować swojego syna na szlachetnego i wrażliwego człowieka. „Może z dwojga złego lepiej, żeby mój syn krzywdził innych niż żeby on sam miał być krzywdzony przez agresywnych i źle wychowanych kolegów" - stwierdziła. Tego typu wątpliwości i wypowiedzi niektórych rodziców świadczą nie tylko o rosnącej fali agresji wśród dzieci i młodzieży, ale też o błędnym rozumieniu istoty dojrzałego wychowania chrześcijańskiego. Ciągle jeszcze są tacy rodzice i pedagodzy, którym chrześcijańskie wychowanie kojarzy się z naiwnością, z uległością wobec zła czy z nadstawianiem drugiego policzka. Tymczasem wychowanie rzeczywiście zgodne z zasadami Ewangelii oznacza formowanie takich ludzi, którzy nikogo nie krzywdzą, ale którzy też potrafią obronić się przed krzywdzicielami.

Kończy się powoli Wielki Post Anno Domini 2012. Jeszcze tylko kilka dni i będziemy przeżywać Triduum Sacrum. Trzeba się przygotować duchowo do tego wielkiego wydarzenia, by nie okazało się, że Chrystus zmartwychwstanie w liturgii, ale nie w naszym życiu. Jak więc przeżyć te ostatnie dni przed Wielkanocą? Na ulicach i w sklepach coraz większy ruch. Ludzie przygotowują się do Świąt Wielkanocnych. Zakupy, zakupy i jeszcze raz zakupy, a przecież największe wydarzenia dla chrześcijan mają miejsce w kościele, a nie supermarkecie.

Wiara domaga się wspólnoty. Swoje prywatne poglądy mogę sam kształtować i nie potrzebuję zwolenników do tego, żeby je wyznawać. Co robić, kiedy ktoś bardzo nam bliski oddala się od Kościoła, a nawet traci wiarę? Z tym pytaniem różni ludzie zwracali się do mnie chyba już setki razy. Może najboleśniej ten dramat dotyka wówczas, kiedy od wiary odchodzi rodzone dziecko. Pytanie, co wtedy robić, na pewno trzeba sobie stawiać, zwłaszcza że nasze próby przyciągnięcia dorastającego lub dorosłego już dziecka do wiary i praktyk religijnych są zazwyczaj nieporadne i dlatego nieskuteczne. Teraz jednak zadajmy sobie inne pytanie: Czy z naszą wiarą jest wszystko w porządku, skoro ktoś nam bardzo bliski ją utracił?