eucharystia

EUCHARYSTIA

Najświętsza Eucharystia dopełnia wtajemniczenie chrześcijańskie. Eucharystia jest źródłem i szczytem życia Kościoła, ponieważ Chrystus włącza Kościół i wszystkie jego członki do swojej ofiary uwielbienia i dziękczynienia, złożonej raz na zawsze Ojcu na krzyżu. Przez tę ofiarę Chrystus rozlewa łaski zbawienia na swoje Ciało i Krew Pana. Elementy te konstytuują jeden i ten sam akt kultu.

Celebracja Najświętszej Eucharystii obejmuje zawsze: głoszenie słowa Bożego, dziękczynienie składane Bogu Ojcu za wszystkie Jego dobrodziejstwa, a zwłaszcza za dar Jego Syna; konsekrację chleba i wina oraz uczestniczenie w uczcie liturgicznej przez przyjmowanie Ciała i Krwi Pana. Elementy te konstytuują jeden i ten sam akt kultu.

Eucharystia jest pamiątką Paschy Chrystusa, to znaczy dzieła zbawienia wypełnionego przez Jego życie, śmierć i zmartwychwstanie. Dzieło to uobecnia się w czynności liturgicznej.

Sam Jezus Chrystus, wieczny Arcykapłan Nowego Przymierza, działając przez posługę kapłanów, składa Ofiarę eucharystyczną. Sam Chrystus, rzeczywiście obecny pod postaciami chleba i wina, jest również darem ofiarnym składanym w Eucharystii.

Tylko kapłani ważnie wyświęceni mogą przewodniczyć Najświętszej Eucharystii i konsekrować chleb i wino, aby stały się Ciałem i Krwią Jezusa Chrystusa.

Kto chce przyjmować Chrystusa w Komunii eucharystycznej, musi być w stanie łaski uświęcającej. Jeśli ktoś ma świadomość, że popełnił grzech ciężki, nie powinien przystępować do Eucharystii bez otrzymania uprzednio rozgrzeszenia w sakramencie pokuty. Kto ma zamiar przyjąć Najświętszą Eucharystię, powinien zachować post eucharystyczny, tzn. przynajmniej na godzinę przed Komunią św. powstrzymać się od jakiegokolwiek pokarmu i napoju (z wyjątkiem tylko wody i lekarstw).

Przyjęcie Ciała i Krwi Chrystusa w Komunii świętej pogłębia zjednoczenie komunikującego z Panem, gładzi grzechy powszednie i zachowuje od grzechów śmiertelnych. Umacnia więzy miłości między komunikującym a Jezusem Chrystusem. Przyjmowanie tego sakramentu umacnia jedność Kościoła, Mistycznego Ciała Jezusa Chrystusa.

Kościół poleca wiernym, aby zawsze przyjmowali Komunię świętą, gdy uczestniczą w celebracji Eucharystii i zobowiązuje ich do tego przynajmniej raz w roku.

W naszym kościele codziennie trwa Adoracja Najświętszego Sakramentu od 15.00 do 18.00. Od poniedziałku do soboty w dolnym kościele (w soboty adoracja wyjątkowo tylko do godz. 16.00), a w niedziele w górnym kościele.

Szczególnie ważnym momentem w życiu każdego katolika jest

przyjęcie Komunii świętej po raz pierwszy

    W naszej parafii okres przygotowania do jej przyjęcia trwa przez dwa lata nauczania początkowego, a sama uroczystość połączona z pełną Eucharystią przypada na zakończenie bloku nauczania w klasie II w maju.
      Dzieci przystępujące do tego sakramentu (oprócz katechizacji w szkole) wraz z  rodzicami winny uczestniczyć w każdą niedzielę w Eucharystii o godz. 13.00 (lub w innej Mszy), prowadzą zeszyt niedzielny z „kontrolkami" (wklejają do zeszytu obrazki rozdawane po Mszy św.)

Przygotowania trwają cały rok i składają się na nie nabożeństwa podczas, których dokonuje się poświęcenia różańców, medalików, świec, książeczek. Przed Komunią świętą odbywają się Msze św. inicjacyjne, które zapoznają dzieci z poszczególnymi częściami Mszy Świętej.

Rodzice nadto uczestniczą w Katechezie parafialnej prowadzonej przez ks. Proboszcza kilka razy w ciągu roku szkolnego.
     

Dla tych, co nie mogą przystąpić do Komunii św.

Komunia pragnienia, inaczej zwana duchową, to zjednoczenie z obecnym w Eucharystii Jezusem Chrystusem, nie przez przyjęcie Go w sposób sakramentalny, lecz dzięki pragnieniu płynącemu z miłości i wiary. Praktykowana w konkretnych sytuacjach życiowych może okazać się bardzo owocna. Ta forma komunii jest uprzywilejowanym środkiem zjednoczenia z Chrystusem dla każdego, kto nie może przyjmować Najświętszego Sakramentu: dla osób w podeszłym wieku (które nie wychodzą z domu), dla chorych, którzy uczestniczą we Mszy Świętej za pośrednictwem telewizji lub radia, dla niepełnosprawnych, dla chrześcijan żyjących w miejscach, gdzie brakuje kapłanów, wreszcie dla rozwiedzionych, którzy zawarli powtórny związek cywilny po rozpadzie ważnego małżeństwa sakramentalnego.